Το pellanet.gr έχει την χαρά να φιλοξενεί τον ταλαντούχο φωτογράφο Βασίλη Σιάγκο από την Αριδαία. Διαβάστε την αποκλειστική συνέντευξη και ελάτε να ταξιδέψουμε μαζί στον μαγικό κόσμο της φωτογραφίας!
Ποιος είναι ο Βασίλης Σιάγκος:
Ο Βασίλειος Σιάγκος εργάζεται ως επαγγελματίας φωτογράφος τα τελευταία 3 χρόνια. Οι εργασίες του περιλαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία ειδών φωτογραφίας όπως φωτογραφία γάμου, βάπτισης, προώθησης προϊόντων/διαφήμισης και φωτογραφία δρόμου, αφήνοντας τους θεατές με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Ο Βασίλειος κατάγεται από μια μικρή ελληνική πόλη, την Αριδαία. Γεννήθηκε το 1985 και πέρασε την παιδική του ηλικία, την εφηβεία αλλά και κάποια ακόμα χρόνια στην Αριδαία. Το 2007, αφού είχε ολοκληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στην Ελληνική αεροπορία, οι γονείς του τον έπεισαν να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Έτσι, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Βελιγράδι της Σερβίας, σκοπεύοντας αρχικά να ακολουθήσει το επάγγελμα του δάσκαλου. Οι πρώτες του επιρροές σε σχέση με τη φωτογραφία έρχονται από έναν αγαπημένο του φίλο τον Σπύρο Παλούκη (συγγραφέας/φωτογράφος http://www.spyrospaloukis.com/) τον οποίο γνώρισε κατά την διάρκεια της στρατιωτικής θητείας. Μια δεύτερη επιρροή ήρθε από μια άλλη αγαπημένη φίλη του, την Σόνια Θεοδωρίδου(https://www.behance.net/soniatheodoridou) –την οποία γνώρισε στο Βελιγράδι το καλοκαίρι του 2009- και την επαφή του με την φωτογραφική μηχανή Nikon της. Αυτό ήταν που τον έκανε να πάρει την φωτογραφία πιο σοβαρά και μερικούς μήνες αργότερα, έπειτα από πολλές δυσκολίες, κυρίως οικονομικές αλλά και μια σοβαρή οφθαλμική πάθηση που απείλησε ακόμα και την όραση του, κατάφερε να αγοράσει την πρώτη του Nikon. Λίγο αργότερα ξεκίνησε μια σειρά μαθημάτων φωτογραφίας στην Σερβία με δάσκαλους τους Milan Josipovic (https://www.behance.net/MilanJosipovic) και Miodrag Stojanovic (http://www.pixoto.com/drmstojanovic). Επιθυμώντας να αναπτύξει και να βελτιώσει το ταλέντο του, πέρασε 2 ακόμα χρόνια ταξιδεύοντας ,παίρνοντας μέρος σε διαγωνισμούς και δουλεύοντας ως φωτογράφος δρόμου για ένα τοπικό Σέρβικο περιοδικό. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα και πλήρως αφοσιωμένος στην φωτογραφία κατάφερε να δουλέψει για διάφορους ανθρώπους που χρειάστηκαν φωτογράφο προσφέροντας υψηλής ποιότητας έργο. Η αισθητική του αλλά και οι ικανότητες του στην επεξεργασία των φωτογραφιών μπορούν να πετύχουν ένα μοναδικό αποτέλεσμα για τις ιδιαίτερες στιγμές της ζωής σας.
Επιμέλεια - συνέντευξη: Τάσος Καλαϊτζής
- Είναι δύσκολο να είσαι φωτογράφος στο επάγγελμα στην Ελλάδα του 2014; Αν ναι, έχεις συναντήσει δυσκολίες στην δουλειά σου; Ποιες είναι αυτές;
Γενικότερα πιστεύω πως στις μέρες μας το να καταφέρνεις να τα βγάζεις πέρα οικονομικά κάνοντας κάποιο είδος τέχνης είναι αρκετά δύσκολο. Το να είσαι φωτογράφος στο επάγγελμα είναι δύσκολο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Τουλάχιστον αυτό εισπράττω καθημερινά μέσα από τα διάφορα ξένα site, forum, σελίδες, ομάδες του facebook που συμμετέχω και παρακολουθώ. Όταν μιλάμε για χώρες όπως η Ελλάδα με έντονα οικονομικά προβλήματα τότε αυτό γίνεται ακόμα πιο δύσκολο γιατί όπως και κάθε άλλο επάγγελμα έτσι και αυτό των φωτογράφων δε κατάφερε να μείνει ανεπηρέαστο από την κρίση. Είναι κάτι που το βιώνουν καθημερινά όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες εκεί έξω.
Αντιμετώπισα προβλήματα αρκετά όπως και ο καθένας εκεί έξω που ξεκινάει μια προσπάθεια από το μηδέν μέσα σε μια οικονομική κρίση. Το ότι είσαι άγνωστος ως φωτογράφος στην αγορά και στον κόσμο είναι αρκετό για να σου δημιουργούν προβλήματα και ανησυχίες σε καθημερινή βάση. Η αλήθεια είναι πως στις πρώτες μου επαγγελματικές δουλειές τα χέρια μου και τα πόδια μου κάθε φορά έτρεμαν από το άγχος και το προηγούμενο βράδυ πριν από κάθε δουλειά πολλές φορές δε μπορούσα να κοιμηθώ από το άγχος και την υπερένταση για το αν θα τα πάω καλά και τον ανταποκριθώ στις απαιτήσεις και στις προσδοκίες των πελατών μου. Στην πορεία όμως αυτό άρχισε σιγά σιγά να εξαφανίζεται όταν είδα ότι η δουλειά μου αρέσει στον κόσμο και την προτιμά. Πλέον πιάνω τη μηχανή με περισσότερη σιγουριά και ξέρω καλύτερα το τι πρέπει να κάνω. Συχνά βάζεις στο εαυτό σου ερωτήματα του τύπου "Μήπως δεν είμαι αρκετά καλός και δε θα πετύχω ποτέ", "Άραγε το κάνω σωστά αυτό που κάνω", " θα καταφέρω να επιβιώσω ως φωτογράφος" και χίλιοι δυο ακόμα προβληματισμοί που βομβαρδίζουν το μυαλό σου καθημερινά πρωί και βράδυ και πολλές φορές καταλήγεις να κοιμάσαι ανήσυχα ή να χάνεις τον ύπνο σου από το άγχος. Αλλά όταν κάθεσαι και το σκέφτεσαι λίγο καλύτερα καταλήγεις στ' ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσπαθείς. Να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος μέρα με την μέρα, μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο. Είναι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσεις όλους αυτούς τους φόβους και τα προβλήματα.
- Ποια είναι για σένα τα τρία εκείνα στοιχεία που θα ξεχώριζαν έναν καλό φωτογράφο από τους άλλους του είδους;
Δε μπορώ να πω ότι μόνο τρία είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν έναν φωτογράφο να ξεχωρίσει. Η φωτογραφία θεωρείται τέχνη, αλλά στην ουσία αποκτά τη μορφή τέχνης όταν γίνεται με τον σωστό τρόπο και την κατάλληλη τεχνογνωσία από την πλευρά του φωτογράφου. Μερικά από τα βασικά στοιχεία που κάνουν έναν φωτογράφο να ξεχωρίζει είναι ότι πρέπει να ξέρει να εκμεταλλεύεται το φως να ξέρει να διαβάζει το φως, να το κατανοεί και να το διαχειρίζεται, να ξέρει να καδράρει, να γνωρίζει καλά τον εξοπλισμό του και να γνωρίζει το κομμάτι της επεξεργασία στα διάφορα προγράμματα επεξεργασίας όπως photoshop, lightroom κλπ αν μιλάμε για ψηφιακή φωτογραφία. Έχω κουραστεί ν' ακούω ερωτήσεις και απόψεις του τύπου "επεξεργάζεσαι τις φωτογραφίες σου;" ή "οι παλιοί φωτογράφοι ήταν πραγματικοί φωτογράφοι, τότε δεν υπήρχε photoshop." κάτι που δεν στέκει πρώτον γιατί στο φιλμ και στον σκοτεινό θάλαμο μπορείς να κάνεις σχεδόν ότι μπορείς να κάνεις και στο photoshop στο κομμάτι της επεξεργασία απλά με πιο αργό ρυθμό και δεύτερον όταν μιλάμε για ψηφιακή φωτογραφία το κομμάτι της επεξεργασίας στον υπολογιστή είναι αυτό που τη συμπληρώνει. Ακόμα και η καλύτερη δυνατή τεχνικά και εικαστικά λήψη με την καλύτερη μηχανή και φακό δεν είναι αρκετή για να δώσει το οπτικό αποτέλεσμα που μπορεί να έχει η ίδια φωτογραφία ύστερα από μια πολύ καλή επεξεργασία. Είναι κάτι που δε μπορεί να αμφισβητηθεί σε καμία περίπτωση όταν έχουμε να κάνουμε με ψηφιακή φωτογραφία.
Το να είσαι καλός φωτογράφος και να ξεχωρίζεις δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει ν' ανήκεις στην κατηγορία του επαγγελματία. Προσωπικά γνωρίζω πάρα πολλούς ερασιτέχνες φωτογράφους που πραγματικά βγάζουν καταπληκτικές φωτογραφίες πολύ καλύτερες από αρκετούς επαγγελματίες εκεί έξω. Η διαφορά κάποιου που δηλώνει επαγγελματίας σε σχέση με κάποιον ερασιτέχνη είναι πως ο επαγγελματίας δεσμεύεται ότι η δουλειά που θα παραδώσει στους πελάτες του πρέπει να είναι αντάξια των προσδοκιών τους. Και τέλος πιστεύω πως ένας καλός φωτογράφος πρέπει να γνωρίζει αγγλικά. Το 90%της βιβλιογραφίας στο ίντερνετ σχετικά με τη φωτογραφία, διάφορα βίντεο εκμάθησης τεχνικών ζητημάτων καθώς και τα προγράμματα επεξεργασίας τα βρίσκει κανείς στ' αγγλικά. Πως λοιπόν κάποιος θα βελτιώσει τις γνώσεις του πάνω στην φωτογραφία όταν δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει και να διαβάσει όλα αυτά;
- Βασίλη πως επιλέγεις να διαφημίσεις και να κάνεις γνωστή στο κοινό την δουλειά σου;
Κυρίως το ίντερνετ είναι αυτό που με βοήθησε και με βοηθάει περισσότερο σε καθημερινή βάση να αναδείξω τη δουλειά μου και πιο συγκεκριμένα το facebook. Θεωρώ το facebook τη καλύτερη δωρεάν διαφήμιση για οτιδήποτε εκεί έξω. Από 'κει και πέρα το ίντερνετ από μόνο του δεν είναι αρκετό αν η δουλειά σου δεν είναι πραγματικά καλή. Ως φωτογράφος γάμων, βαπτίσεων, προώθησης προϊόντων και εσωτερικών χώρων παρατηρώ πως η μια καλή δουλειά φέρνει την άλλη. Για παράδειγμα μια πετυχημένη φωτογράφιση γάμου σε συνδυασμό με τις εντυπώσεις που θα αφήσεις την ημέρα του γάμου στον ζευγάρι και στον κόσμο που βρίσκεται εκεί δηλαδή το πόσο διακριτικός είσαι για παράδειγμα καθώς και η προσπάθεια που κάνεις κατά τη διάρκεια του γάμου στο να καλύψεις το γεγονός από μόνα τους αποτελούν την καλύτερη διαφήμιση για τη δουλειά σου πόσο μάλλον όταν το τελικό αποτέλεσμα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους.
- Κάθε φωτογράφος φαντάζομαι εμπνέεται και από κάπου. Εσύ από που αντλείς τις εμπνεύσεις σου;
Όσο περισσότερο ασχολείσαι με τη φωτογραφία μαθαίνεις να "βλέπεις" μέσα από τον φακό. Κανένας φωτογράφος δε γεννήθηκε με ανεπτυγμένη την ικανότητα του να βλέπει μέσα από τον φακό της μηχανής. Όλοι το έμαθαν στην πορεία. Βέβαια από ένα σημείο και μετά είναι κάτι που σου βγαίνει αυθόρμητα και ανάλογα με το τι φωτογραφίζεις περισσότερο αντίστοιχα αναπτύσσεις την ικανότητα του να βλέπεις στο συγκεκριμένο είδος φωτογραφίας. Έμπνευση αποτελούν κάποιοι γνωστοί η λιγότερο γνωστοί αγαπημένοι φωτογράφοι κυρίως ξένοι των οποίων το στυλ με εκφράζει περισσότερο. Μέσα σε όλους αυτούς είναι και δύο πολύ καλοί φίλοι η Σόνια Θεοδωρίδου από τη Θεσσαλονίκη την οποία γνώρισα στο Βελιγράδι και τότε ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με μια dslr και ο Σπύρος Παλούκης από την Έδεσσα φωτογράφος και συγγραφέας με τον οποίο γνωριστήκαμε κατά τη θητεία μας στο στρατό το 2006. Το πρώτο μου ερέθισμα ήταν στην έκθεση φωτογραφίας του Σπύρου το καλοκαίρι του 2007 στην πόλη της Έδεσσας. Δεν είχα ξανά βρεθεί σε έκθεση φωτογραφίας. Αλλά μπορώ να πω πως βρήκα φοβερό τον τρόπο με τον οποίο ο Σπύρος έδειχνε τα πράγματα και τους ανθρώπους στις εικόνες του. Το ίδιο μπορώ να πω και για τη Σόνια που αν και δεν είναι επαγγελματίας φωτογράφος όπως ο Σπύρος άνετα θα μπορούσε να ανταπεξέλθει ως επαγγελματίας. Περισσότερο είναι κάποιες στιγμές, κάποιοι άνθρωποι και κάποιες εικόνες που τις κρατάς στο μυαλό σου για πάντα και δεν παύουν ποτέ ν' αποτελούν έμπνευση γι' αυτό που κάνεις. Είμαι ευγνώμων που έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους.
- Θέλεις να μας περιγράψεις την εμπειρία σου στην Σερβία ως φωτογράφος δρόμου και την εργασία σου στο περιοδικό;
Ήταν κάτι το οποίο δεν ανάφερα ιδιαίτερα και δεν άφησα να βγει προς τα έξω. Ίσως δεν το θεώρησα αρκετά σημαντικό γιατί ήταν μια συνεργασία που δεν ήταν σε μόνιμη βάση, ίσως γιατί ήμουν στην αρχή και δεν ήθελα να πάρουν τα μυαλά μου αέρα. Βέβαια αυτό δεν κράτησε πολύ. Απλά κατά καιρούς έστελνα κάποιες φωτογραφίες μου στο περιοδικό απ' αυτές που τραβούσα στις βόλτες που έκανα στους δρόμους της πόλης.Απλά έψαχνα εμπειρίες σε κάθε ευκαιρια. Θυμάμαι μάλιστα ότι και κάποιος Έλληνας επιχειρηματίας που ζούσε στο Βελιγράδι μου πρότεινε να εκδώσουμε κάποιο βιβλίο με φωτογραφίες μου από την πόλη σε όχι μεγάλο αριθμό αντιτύπων αλλά στην πορεία προέκυψαν άλλα ζητήματα και δε μπόρεσε να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη σκέψη.
- Τι σημαίνει για σένα η φωτογραφία;
Από τη στιγμή που ξεκίνησα να βγάζω τα πρώτα μου χρήματα με τη φωτογραφία δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο πέρα από το να είμαι φωτογράφος. Η αλήθεια είναι ότι μπορώ αλλά δε θέλω. Για τη φωτογραφία παράτησα τις σπουδές μου στο Βελιγράδι. Υπήρχαν βέβαια και άλλα λόγοι που με οδήγησαν στο σημείο αυτό εκείνο το διάστημα αλλά το σκεφτόμουν καιρό πριν να το κάνω και ν' ασχοληθώ με τη φωτογραφία. Παλεύω όσο μπορώ για να καθιερωθώ στη συνήδηση του κόσμου ως φωτογράφος και να μπορώ να ζω απ' αυτό. Από την άλλη ποτέ δεν είδα τη φωτογραφία σαν δουλειά. Ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη για διακοπές. Ποτέ δεν ένιωσα ότι αυτό που κάνω είναι δουλειά. Ακόμα και στις "διακοπές" μου κουβαλάω τις μηχανές μου μαζί και τραβάω πολλές φωτογραφίες ξέροντας ότι γυρνώντας έχω να επεξεργαστώ και να ετοιμάσω μερικές χιλιάδες φωτογραφίες από διάφορες δουλειές που φωτογράφισα το προηγούμενο διάστημα. Υπάρχουν μέρες που βρίσκομαι μέσα σε ένα δωμάτιο μπροστά από έναν υπολογιστή για 12 και 14 ώρες να επεξεργάζομαι φωτογραφίες μου.
Το περασμένο χειμώνα πριν κάνω την μεταμόσχευση κερατοειδούς ο γιατρός μου με ρώτησε τι είναι αυτό που φοβάσαι περισσότερο, απλά του είπα ότι ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι μήπως κάποια μέρα δε θα μπορώ να δω ή μήπως αναγκαστώ να σταματήσω για οποιονδήποτε λόγο να φωτογραφίζω. Το αγαπώ αυτό που κάνω και νιώθω ευτυχισμένος που είμαι από τους λίγους ανθρώπους που καταφέρνουν να κάνουν επαγγελμνατικά κάτι που τους εκφράζει.
- Τι σου αρέσει περισσότερο να φωτογραφίζεις; Τι σε σαγηνεύει πιο πολύ;
Προσπαθώ να καλύψω αρκετά είδη φωτογραφίας αλλά δεν είναι εύκολο. Κάποια μ' αρέσουν περισσότερο κάποια λιγότερο. Παλαιότερα υπήρχαν είδη φωτογραφίας που έκανα περισσότερο όπως τοπία, αντανακλάσεις, παιχνίδια με το φως, φωτογράφιση του νυχτερινού ουρανού και τον αστεριών. Στην πορεία ξεκίνησα με τους γάμους. Μπορώ να πω ότι μ' αρέσει αρκετά αλλά η κούραση που νιώθω κάθε φορά που τελειώνω με έναν γάμο είναι αρκετή. Κάνω μια με δυο μέρες να συνέλθω. Αυτό βέβαια που το έκανα πάντα και συνεχίζω να το κάνω κάθε φορά που τυχαίνει να βρω ελεύθερο χρόνο είναι η φωτογραφία δρόμου και τα πορτραίτα. Η φωτογραφία δρόμου είναι κάτι σαν φωτορεπορτάζ χωρίς όμως να υπάρχει η υποχρέωση ότι πρέπει να παραδόσεις τη δουλειά σου σε κάποιον είτε αυτό είναι εφημερίδα είτε περιοδικό με το οποίο δεσμεύεσαι ότι πρέπει να βγάλεις δουλειά σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Θέλω οι φωτογραφίες μου να έχουν μέσα ανθρώπους. Μου αρέσει να δείχνω την παρουσία τους σε συνδυασμό με τις κινήσεις ή με τις πράξεις τους, ή τον τρόπο που στέκονται μέσα στον χώρο. Απλά η φωτογραφία δρόμου δεν μου αποφέρει κάποιο οικονομικό όφελος. Είναι κάτι που κάνω καθαρά για εμένα. Κάτι που μ' ευχαριστεί και αγαπώ και που νομίζω πως κάνω καλά.
- Ποια είναι τα μελλοντικά σου επαγγελματικά σχέδια;
χμ... είναι δύσκολο το ν' απαντήσω με βεβαιότητα. Υπάρχουν αρκετές σκέψεις. Το βασικότερο είναι να συνεχίσω να καθιερώνομαι στη συνηδήσεις του κόσμου της Αριδαίας που είναι το μέρος που μεγάλωσα, και όλων των υπολοίπων που τυχαίνει να παρακολουθούν τη δουλειά μου κυρίως μέσω της σελίδα μου στο facebook ως φωτογράφος και ως κάποιος που προσφέρει κάτι διαφορετικό από τους περισσότερους. Δε με νοιάζει τόσο να καθιερωθώ ως ο καλύτερος με νοιάζει να καθιερωθώ ως διαφορετικός. Μέσα σε ενάμιση χρόνο που ξεκίνησα ν' ασχολούμαι με το κομμάτι των γάμων έχω καταφέρει πέρα από τους γάμους που έχω κάνει στην Θεσσαλονίκη και στις γύρω περιοχές και κάποιες συνεργασίες με κάποια πολύ καλά φωτογραφικά στούντιο της Θεσσαλονίκης να συνεργαστώ και με στούντιο στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας για λογαριασμό του οποίου κάλυψα γάμο εκεί. Η ουσιαστικότερη δουλειά όμως για μένα ήταν ο πρώτος γάμος που κατάφερα να κάνω στην Αθήνα τον προηγούμενο μήνα όπου μου δόθηκε η δυνατότητα να αναδείξω τη δουλειά μου εκεί. Η δουλειά μου από το γάμο αυτό άρεσε αρκετά και ήδη έχω κάποιες συζητήσεις για γάμους στην Αθήνα μέσα στο επόμενο έτος. Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό όταν από ολόκληρη Αθήνα επιλέγουν εμένα για να καλύψω τις προσωπικές τους στιγμές. Η αναγνώριση σε αυτό που κάνουμε είναι ότι σημαντικότερο όποια και αν είναι η δουλειά μας ότι και αν είναι αυτό που κάνουμε. Γενικά αγαπώ τις μεγάλες πόλεις και το να ζω σε κάποια απ' αυτές. Ίσως το όνειρο της Νέας Υόρκης η κάποιας μεγάλης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας πραγματοποιηθεί κάποια στιγμή.
Η σελίδα μου:https://www.facebook.com/bokehdotsphotography
Δημοσιεύτηκε στις 21 Νοεμβρίου, 2014
