Η 9 η Φεβρουαρίου είναι μια ξεχωριστή ημέρα για τον Ελληνισμό και τη διεθνή κοινότητα, διότι η
ημέρα αυτή, ημέρα μνήμης του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού (Ζάκυνθος 8 Απριλίου
1798 – Κέρκυρα 9 Φεβρουαρίου 1857) έχει καθιερωθεί από το 2017 ως Παγκόσμια Ημέρα της
Ελληνικής Γλώσσας, με βάση σχετική κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών,
Εξωτερικών, Παιδείας – Έρευνας –Θρησκευμάτων.
Για την οικουμενικότητα της Ελληνικής Γλώσσας πολλά ειπώθηκαν, γράφτηκαν και θα
εξακολουθήσουν, τόσο από Έλληνες όσο κι από ξένους.
Από την πλευρά μου, με την ευκαιρία αυτή, θα υπενθυμίσω το εξής: Ο Ξενοφών Ζολώτας (1904
– 2004), Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας και με σημαντικές
θέσεις σε διεθνείς οργανισμούς άφησε το δικό του ανεξίτηλο αποτύπωμα και για τις ομιλίες που
εκφώνησε στο πλαίσιο των ετήσιων συναντήσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας το 1957 και το
1959 στην Αμερική, διότι εκφώνησε τις ομιλίες αυτές στην αγγλική γλώσσα χρησιμοποιώντας
όμως λέξεις με ελληνική ρίζα και προέλευση. Σκοπός του ήταν να εστιάσει το ενδιαφέρον της
παγκόσμιας οικονομίας και της διεθνούς κοινής γνώμης σε μια χώρα που αγωνιζόταν εκείνη την
εποχή να σταθεί όρθια και δυνατή. Και φυσικά το έπραξε αυτό αξιοποιώντας την
επιδραστικότητα της Ελληνικής Γλώσσας στην Αγγλική Γλώσσα που έχει επικρατήσει ως
Παγκόσμια Γλώσσα.
Όλη η οικουμένη αναγνωρίζει τη συμβολή και τη σημαντικότητα της Ελληνικής Γλώσσας στην
καταγραφή των γεγονότων και στη διάσωση της ιστορικής μνήμης, στην καλλιέργεια, στη
διάδοση των γνώσεων και των επιστημών, στην εξέλιξη και στην πρόοδο της ανθρωπότητας,
από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα: από τους κλασσικούς – ελληνιστικούς χρόνους, τη
ρωμαϊκή εποχή, την αποτύπωση, τη διδασκαλία και τη διάδοση του Θείου Λόγου, τη Βυζαντινή
Αυτοκρατορία, την Αναγέννηση, το Διαφωτισμό, την Ελληνική Επανάσταση και τη σύγχρονη
εποχή. Η Ελληνική Γλώσσα εμπλουτίζει διαρκώς τις άλλες γλώσσες και είναι η πηγή για την
ετυμολογία, την προέλευση και τη δημιουργία λέξεων, ονοματολογιών κι όρων πάνω σε πολλά
ανθρώπινα επιτεύγματα και δραστηριότητες.
Όμως, αυτός ο πολυδιάστατος, διαχρονικός πλούτος της γλώσσας μας, η οποία εξελίσσεται
διαρκώς εκφράζοντας τις ανάγκες, τα βιώματα και την ιστορικότητα κάθε τόπου κι εποχής, δεν

αξιοποιείται στο βαθμό που πρέπει, όταν το καθημερινό μας λεξιλόγιο είναι φτωχό και η χρήση
ξένων λέξεων αυξάνεται, όπως για παράδειγμα στις ηλεκτρονικές συνομιλίες και στα μηνύματα
ή στην κατάχρηση των ξενόγλωσσων επιγραφών.
Οφείλουμε λοιπόν όλοι μας με σεβασμό και προσήλωση να διαφυλάττουμε, να καλλιεργούμε και
να προάγουμε τη γλώσσα μας.
Η γλώσσα μας είναι η έκφραση του ψυχικού, συναισθηματικού, πνευματικού μας κόσμου, είναι
η κληρονομιά αλλά και η παρακαταθήκη μας στις επόμενες γενιές, είναι η παιδεία κι ο
πολιτισμός μας, η συνέχεια και η συνεκτικότητα της κοινωνίας μας, είναι η πατρίδα μας, είναι η
αδιάκοπη και διαχρονική συμβολή μας στις ανθρώπινες – πνευματικές αξίες και στην
οικουμενισμό.

Δημοσιεύτηκε στις 9 Φεβρουαρίου, 2024