Συνεργασία Θεοδώρας Τζάκρη με τον Πρόεδρο του οινοποιητικού συνεταιρισμού VAENI-
Νάουσα Γιώργο Φουντούλη
«Στόχος η αύξηση της προστιθέμενης αξίας των ελληνικών εξαγωγών με επώνυμα,
τυποποιημένα κρασιά της ποικιλίας Ξινόμαυρο που εξάγονται σε όλο τον κόσμο»
Η βουλευτής Πέλλας και Αναπληρώτρια Τομεάρχης Έξωτερικών, Αρμόδια για τον Απόδημο
Ελληνισμό και το Εξαγωγικό Εμπόριο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ κ. Θεοδώρα
Τζάκρη είχε συνεργασία με τον Πρόεδρο του μοναδικού στην Βόρεια Ελλάδα Οινοποιητικού
Συνεταιρισμού με την επωνυμία VAENI-Νάουσα και Πρόεδρο του Συνδέσμου Αμπελουργών
Ημαθίας κ. Γιώργο Φουντούλη στις εγκαταστάσεις του Συνεταιρισμού στην Επισκοπή Νάουσας.
Ο Συνεταιρισμός που απαριθμεί περί τα 250 μέλη-αμπελουργούς αντιπροσωπεύει το 52% της
παραγωγής της οινοποιητικής ζώνης της κατεξοχήν Ελληνικής ποικιλίας του Βορειοελλαδίτικου
χώρου «Ξινόμαυρο» της Ημαθίας, έκτασης περίπου 4.500 στρεμμάτων, όπου παράγεται σε
ποσοστό 95% η ποικιλία Ξινόμαυρο (που είναι ΠΟΠ & ΠΓΕ) και σε ποσοστό 5% περίπου άλλες
ποικιλίες (Syrah, Merlot, Cabernet κλπ.
Το VAENI-Νάουσα συμμετέχει σε 6 προγράμματα της ΚΟΑ για την προώθηση, προβολή και
διαφήμιση του κρασιού, μεταξύ των οποίων και ένα κοινό πρόγραμμα για όλα τα οινοποιεία της
Ημαθίας και στόχος είναι να παράγονται ετησίως 3.000.000 φιάλες κρασιού.
Ο Συνεταιρισμός VAENI-Νάουσα υλοποίησε το έτος 2013 και για ενάμιση χρόνο περίπου ειδική
συμφωνία για την εξαγωγή των κρασιών του στην Κίνα, (που δυστυχώς «έπεσε θύμα» του
εμπάργκο που κήρυξε η Κίνα στο κρασί ως αντίποινα στους δασμούς που επιβλήθηκαν από την
Γερμανία στα κινέζικα φωτοβολταϊκά πάνελ), ενώ τα κρασιά του σήμερα εξάγονται σε πολλές
ακόμη χώρες ( Ρωσία, Αμερική, Καναδά, Καζακστάν, Αυστραλία, Ντουμπάι, Ν.Ζηλανδία,
Ιαπωνία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Αυστρία, Βέλγιο, Ελβετία,
Τσεχία, Πολωνία, Αγγλία, Σερβία και Κύπρο) .
Ο κ. Φουντούλης αναφέρθηκε στα προβλήματα αντιμετωπίζει σήμερα ο κλάδος λόγω των
παρατεταμένων και επαναλαμβανόμενων lockdowns (που είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν οι
πωλήσεις το 2020 κατά 80% περίπου) και της συνακόλουθης αύξησης των αποθεμάτων κρασιού
στις αποθήκες διότι η εστίαση και ο τουρισμός δεν έχουν ουσιαστικά προλάβει να μπουν σε
κανονική λειτουργία τους.
Ερωτηθείς από την κυρία Τζάκρη για το αν τα έκτακτα μέτρα (απόσταξη κρίσης και
πράσινος τρύγος) ήταν ικανοποιητικά για τη στήριξη του κλάδου κατά την πανδημία ο κ.
Φουντούλης απάντησε ότι «ο πράσινος τρύγος» δεν υλοποιήθηκε στην ζώνη του Ξινόμαυρου,
λόγω πολύ χαμηλής τιμής (232 ευρώ το στρέμμα), ενώ το μέτρο της απόσταξης κρίσης βοήθησε
ως αναγκαίο μέτρο για τον απεγκλωβισμό χώρου στα οινοποιεία ώστε να πραγματοποιηθεί ο
φετινός τρύγος. Μάλιστα ανέφερε ότι πέρυσι αποστάχθηκαν 27,5 χιλιάδες τόνοι και το
Υπουργείο Οικονομικών συνεισέφερε περί τα 25 εκ ευρώ για να υλοποιηθεί το μέτρο. Φέτος
προορίζονται 15,5 χιλιάδες τόνοι για απόσταξη και μεταφέρθηκαν 9,5 εκ ευρώ από το μέτρο της
προώθησης του ΥΠΑΑΤ για να υλοποιηθεί το έκτακτο αυτό μέτρο που θα ήταν πιο ανακουφιστικό
στην περίοδο της πανδημίας που η κατανάλωση έπεσε και τέθηκε πλαφόν 800 τόνων ανά
οινοποιείο. Εντούτοις, το ποσό αυτό δεν επαρκεί και κρίνεται σκόπιμο το πρόγραμμα να ενισχυθεί
με 2.000.000 ευρώ από το Υπουργείο Οικονομικών, ώστε να καλυφθούν όλες οι αιτήσεις
απόσταξης. Δυστυχώς όμως το Υπουργείο Οικονομικών κωφεύει.
Προς τούτο μάλιστα η κυρία Τζάκρη θα καταθέσει ερώτηση προς τον αρμόδιο Υπουργό
Οικονομικών για την ενίσχυση του έκτακτου μέτρου της απόσταξης κρίσης με τα κρίσιμα
2.000.000 ευρώ ώστε να ανέβει το πλαφόν ανά οινοποιείο στους 1.200 τόνους και να καλυφθούν
όλες οι αιτήσεις.
Αμφότεροι συμφώνησαν ότι οι προοπτικές για τα ελληνικά κρασιά είναι εξαιρετικές με κάποιες
προϋποθέσεις και στην ερώτηση της κ. Τζάκρη «τι περισσότερο θα περίμεναν από την πλευρά
της πολιτείας» ο κ. Φουντούλης επεσήμανε την ανάγκη για την υπογραφή όσο το δυνατόν
περισσότερων διακρατικών συμφωνιών με Τρίτες Χώρες που θα ανοίξουν νέες αγορές για τις
εξαγωγές κρασιού και την καλύτερη αξιοποίηση των κονδυλίων του Οργανισμού Εξαγωγικών
Πιστώσεων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σημαντικά τις ελληνικές εξαγωγές κρασιού.
Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για τις νέες άδειες φύτευσης. Ο κ. Φουντούλης, και με την ιδιότητά του
ως Πρόεδρος του Συνδέσμου Αμπελουργών Ημαθίας, εξέφρασε την διαφωνία του για τον χειρισμό
του θέματος των νέων αδειών από την πλευρά του ΥΠΑΑΤ, που επί των ημερών του κ. Βορίδη,
λήφθηκε η απόφαση οι νέες άδειες να δοθούν μόνο σε όσους έχουν πάνω από 50 στρέμματα
αμπέλια, αφήνοντας έξω την συντριπτική πλειοψηφία νέων και παλιών αμπελουργών, καθώς λόγω
του μικρού κλήρου στην χώρα μας, ο μέσος όρος φύτευσης είναι τα 5 στρέμματα. «Οι άδειες
πρέπει να δίνονται αναλογικά σε παλιούς και νέους παραγωγούς και όχι κατά το δοκούν σε
συγκεκριμένους μεγάλους παραγωγούς», κατέληξε ο κ. Φουντούλης.
Τέλος αναφέρθηκε στις άριστες σχέσεις με τους ιδιώτες – οινοποιούς καθώς το συμφέρον όλων είναι
συλλογικό, δηλαδή να μεγαλώσει η πίτα, να πάει π.χ. η κατανάλωση από τα 35 λίτρα κατά κεφαλή στα
40 ή τα 45 και όλοι θα είναι κερδισμένοι.
Από την πλευρά της η κ. Τζάκρη ανέφερε ότι πρέπει να εστιάσουμε στην αύξηση της
προστιθέμενης αξίας στην αλυσίδα του εξαγωγικού εμπορίου.
Για να είναι αποτελεσματικό ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει να εστιάσουμε σε όλους τους κλάδους
αιχμής όλων των επιπέδων της παραγωγικής δραστηριότητας.
Σε ό,τι αφορά τον αγροδιατροφικό τομέα, τα προϊόντα αιχμής μας πρέπει να είναι τα προϊόντα
υψηλής ποιότητας και ζήτησης. Για να επιτευχθεί η αύξηση της προστιθέμενης αξίας στον
αγροδιατροφικό τομέα απαιτούνται παρεμβάσεις στα εξής πεδία
α) στο πεδίο της χρηματοοικονομικής στήριξης και των επενδύσεων (ΕΣΠΑ, ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ
ΤΡΑΠΕΖΑ, ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΚΛΠ)
β) στο φορολογικό επίπεδο μέσα από την αναμόρφωση του φορολογικού καθεστώτος και των
συντελεστών απόσβεσης των επενδύσεων (απαίτηση που την θέτουν επιτακτικά και οι αγρότες και
οι μεταποιητές και οι έμποροι) και
γ) με μια νέα ολιστική αντίληψη, στη διασύνδεση του πρωτογενούς, του δευτερογενούς και
του τριτογενούς τομέα της οικονομίας. Γιατί αν δεν συνεργαστούν ομαλά και οι τρεις τομείς της
οικονομίας, δεν είναι δυνατόν να αυξηθεί η προστιθέμενη αξία. Διότι από την παραγωγή ως την
μεταποίηση, και από την μεταποίηση ως την τυποποίηση και από την τυποποίηση ως την μεταφορά
έχει τεράστια σημασία η εμπλοκή όσο το δυνατόν περισσότερων μεταποιητικών επιχειρήσεων.
Κι εδώ μπαίνει ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους, ο οποίος πρέπει να ηγηθεί της δημιουργίας
δύο ειδών δικτύων συνεργασίας
Ι) το πρώτο δίκτυο μέσα από την ενθάρρυνση κοινών επενδυτικών δράσεων που θα
διατρέχουν και τους τρεις τομείς της οικονομίας ( clusters) και
ii) το δεύτερο δίκτυο είναι ένα δίκτυο επιθετικής στήριξης του εξαγωγικού εμπορίου, μέσα
από διεπιμελητηριακές και διακρατικές συμφωνίες για την ανάπτυξη νέων αγορών, αλλά και
την «διεθνοποίηση» του ελληνικού παραγωγικού και μεταφορικού ιστού.
Δημοσιεύτηκε στις 14 Σεπτεμβρίου, 2021
